Dagboek van een Visserman

Het is alweer een maand geleden dat ik mijn laatste dagboek schreef en dat was net na onze EMK-actie op de Afsluitdijk, wat in mijn ogen een succesvol verlopen dag was.

Ruil langoustines

De week voor de actie hebben we de BRA 7 omgebouwd naar de kreeftjesvisserij en broer Fred doet het eerste reisje. Acht maanden na de Brexit is er eindelijk een eerste ruil voor langoustines tussen Duitsland en het VK tot stand gekomen, zodat wij als Duitse vlagkotters ook weer op dit bijzondere en heerlijke beestje kunnen vissen. De vangsten zijn goed momenteel.

Broer Fred is een goede visserman en trekt altijd zijn eigen plan. Nu ook weer. Als hij zuidelijk van het Puzzlehole zijn netten viert blijkt dit meteen een schot in de roos te zijn. Hij komt daarom ook na een week vissen met een prachtige vangst binnen op woensdag 25 augustus. We lossen de vis en nemen nieuwe proviand aan boord.

Omvlaggen stroef

Omdat het omvlaggen van de BRA 5 naar HD 66 erg stroef gaat, vooral door bureaucratie en het steeds maar wijzen naar anderen, draaien die bemanningsleden nu met ons mee aan boord van de BRA 7. Want er moet wel brood op de plank komen. Als een ambtenaar denkt dat een visserman net zoals hijzelf/zijzelf automatisch en na welke prestatie ook gewoon een salaris krijgt heeft die ambtenaar het mis. En wij als belastingbetalers hebben het gewoon allemaal maar te slikken. Twee maanden zonder salaris kan geen enkele burger, laat staan een bedrijf.

Ik zal daarom even uit de doeken doen dat wij samen met Cees de Jong van NL Shipbrokers het traject met ILT en LNV voor omvlaggen al in april van dit jaar in gang hebben gezet, zodat er tijdig vooronderzoek en inspectie gedaan kon worden. Bijna vijf maanden later met in de tussentijd tien stilligweken viste de kotter voor het eerst een weekje met HD op de kop, maar… nog wel met een voorlopig certificaat. We zijn er jammer genoeg dus nog niet. Ik hoop echt dat de rest van het traject voorspoediger verloopt nu iedereen weer op vakantie is geweest en de printer weer zijn werk kan doen...

Ja, u leest het goed: er was vertraging vanwege zomervakantie en printproblemen. Nog los van wisselende meningen tussen ILT-inspecteurs over noodzakelijk aanpassingen om een prima onderhouden vaartuig onder Nederlandse vlag te laten vissen.

Nettenrol breekt

Donderdag 26 augustus zetten we onze netten uit bij het Puzzelhole op hetzelfde bestek waar broer Fred is gestopt. Maar het beeld van de vangst is helaas anders dan de dagen ervoor. We besluiten dan ook om na een etmaal richting de Witte Bank te stomen en zetten daar vrijdagavond uit. Maar na vier uur vissen beginnen onze scheerborden wat op elkaar aan te knijpen, dat betekent vaak zand of veel zeesterren. Dat klopt, want er zit veel rotzooi in de netten als we halen. En evengoed nog 10 kisten mooie kreeft en 50 kilo tarbot er doorheen. Dat geeft moed. 

We vissen hier wat heen en weer. Maar als we zaterdagavond onze netten opdraaien breekt de nettenrol doormidden. Ik handel meteen en stop de motor. Dit wordt tricky. Want als de rol bij de ophanging breekt hebben we een hoop ellende. Bovendien is dat erg gevaarlijk voor mijn mannen op ’t achterdek, want er hangen nog een 8x40 meter kabel plus vier netten met vangst achter de kotter. En er staat een windkracht 5/6 uit het noorden. 

Beroerder kan het eigenlijk niet. Maar ik weet wat schip en bemanning kunnen, dus bespreek het met mijn jongens hoe te handelen. We trekken stukje voor stukje de kabels met behulp van de vislijnen binnen en daarna pakken we die over met de jumpers aan dek. Zo stomen we vier uur later met de netten aan dek richting Den Helder. Deze visweek is voorbij. Tja, soms zit ‘t mee en soms zit het tegen. 

En zo verruilen we het plekje bij Damen waar broer Peter eerst lag met de HD 66 om en wordt dat in week 35 ons werkterrein. We pakken maandag het hele spul eraf en zetten het op transport naar Luyt in Den Oever, waar de reparatie van de nettenrol in goede handen is. Zelf doen we nog wat klusjes aan boord en als na vier dagen de rol weer terugkomt zijn we opgelucht dat we de netten weer op kunnen draaien. We houden eerst weekeind en gaan dan zondag 5 september weer naar zee.

Deense grens

We hebben een gezellig weekeind achter de rug in Volendam en zijn blij dat we een lekker stoompje hebben richting de Witte Bank. Maandagavond zetten we tegen de Deense grens uit. Hier zijn mooie vangsten gedaan en we zullen eens zien of er ook nog een paar voor ons liggen. In het rond liggen nog een stuk of 18 kreeftenvissers. Een aantal is overweeks, dus woensdags wordt het wat rustiger wat de vloot betreft. We vissen nog wat verder noord-uit en doen trekken van 12 tot 15 kisten en rapen zo rond de 22/24 kreeftjes per kilo uit de box. 

Het schraapt, zeg ik dan. Toch wil ik het noordelijker proberen en zo stomen we woensdagnacht een paar uur tot boven de 56. Als we net weer vissen gaat de gang eruit en lopen we vast in een heftje dat we niet in de kaart hebben staan. Vier uur later vissen we weer. We hebben in de tussentijd een ander net in moeten steken omdat het andere total loss was. 

Gelukkig verloopt de rest van de reis voorspoedig en vissen we de laatste dagen boven de 56 NB. De vangst is hier ook een 12-15 kisten, maar de kreeft is rond de 18/20 per kilo van betere klasse. We doen nog een trek van 25 kisten en ook deze zijn van het grote soort. 

Overdenkingen

Het weer is alsmaar prachtig, dus het is echt genieten op zee. Zo vergeet je alle ellende van de laatste weken weer. Op dit soort momenten op zee kun je de zaken ook goed overdenken, zoals het pulsverbod, de bestuurlijke situatie van onze sector, het EU-visserijbeleid, de uitrol van windenergie op onze visgebieden, het Noordzeeoverleg, de houding van ngo’s ten opzichte van de visserij. Het is één bak negativiteit die over ons heen walst. Soms kan ik het loslaten, maar vaak lig je er wakker van. En eigenlijk los je het dan ook niet op. Bovendien zijn we te verdeeld, nationaal en ook Europees.

Ik denk deze dagen op zee ook aan de leuke dingen thuis, zoals ons eerste kleinkind en de warmte en gezelligheid die wij als gezin en familie hebben. Want daar doen we het allemaal uiteindelijk voor. Tegelijkertijd besef ik ook dat er veel qualitytime verloren gaat aan (belangrijke) randzaken, zoals het besturen van EMK. 

Ik besef nu ook dat wij dit al goed vijf jaar doen; in de zomer van 2016 hadden we eerste grote actie in Rotterdam met EMK. Ja, het wordt tijd dat een jongere generatie het stokje over gaat nemen en met nieuwe energie en ideeën de strijd met EMK voortzet. Ik vind zelf dat je er voor 1.000 procent voor moet gaan als bestuurder. Maar persoonlijk merk ik aan mezelf dat mijn inzet en energie minder is dan in de begindagen van EMK en dat ik neerslachtiger word, terwijl ik altijd een gezellig en positief mens ben geweest. 

Dat voelt niet goed. Ik heb me daarom voor mezelf en mijn gezin ook voorgenomen dat ik de zes jaar volmaak en in de tussentijd op zoek ga naar een waardige vervanger. Wees gerust, tot die tijd blijf ik het strijdvaandel als EMK-voorman dragen en daarna zal ik mij zeker blijven inzetten voor onze sector, maar dan via een andere weg en een op een andere manier.

Dinsdag 14 september lossen we in de Eemshaven voor de donderdagmarkt in Den Helder. Broer Fred stapt aan boord, en ik blijf anderhalve week thuis en op de schuur. Vrijdag 24 september mag ik weer aan de bak.

Dirk Kraak,  BRA 7