‘Wie heeft het
geweer’ en ‘blij kijken’
DEN HELDER – Politiek – ver weg en dichtbij - is van grote invloed op het wel en wee in de visserij. Een leven lang strijdt Pim Visser (64) in dat politieke geweld voor de visserijbelangen. Visser over visserij, politiek en visserijpolitiek.
Ikzelf vind nogal eens houvast aan wijsheden die vorige generaties aan me hebben overgedragen. Vaak zijn dat wijsheden die direct of indirect uit Bijbelteksten komen. Die Bijbelteksten zal ik nu niet noemen, dat komt in latere columns nog wel eens.
In veel families, en ook in de mijne, doen kenmerkende uitspraken de ronde. Ik wil het hier hebben over twee van die wijsheden. Eerlijk verdeeld over twee takken van de familie, enerzijds Oom Henk van vaders kant en anderzijds Oom Wim van moeders kant.
Mijn oom Henk – broer van vader - kwam vaak met het voorbeeld van het vissen in de Tweede Wereldoorlog. Om te mogen vissen moesten de vissers toen een Duitse soldaat mee aan boord nemen. Die soldaat hield de vissers in de gaten en voorkwam bijvoorbeeld dat ze naar Engeland zouden varen. De vissers moesten naar die soldaat luisteren. ‘En weet je waarom ze naar hem luisterden?’, vroeg oom Henk me. Ik was een jaar of 13-14 en hij vertelde het me toen voor de eerste (maar zeker niet voor de laatste) keer. Ik had het antwoord niet. ‘Niet omdat ze die soldaat aardig vonden’ zei hij, ‘maar omdat hij een geweer had. Daarom luisterden ze.’ En meteen voegde hij er aan toe ‘Ook in het leven moet je steeds goed in de gaten houden wie het geweer heeft’.
Oom Wim de Moor – broer van moeder - had een ander verhaal. Hij was onderwijzer op St. Eustatius en op Curaçao geweest. Daar had hij ervaren dat de wereld in het Caribisch deel van ons Koninkrijk er anders uitzag dan in Nederland. Vaak nog ingewikkelder. Met tegenslagen van een andere orde. Hij had daar ook een levensles opgepakt die hij doorgaf. ‘Blij kijken’, zei hij dan als er weer eens iets lastigs gebeurde. ‘Chagrijn heeft nog nooit een oplossing dichterbij gebracht.’
De visserijsector loopt nogal eens tegen zaken aan die weerstand oproepen. Het gedoe in Boulogne. Het moeten wegen in Denemarken. Het al dan niet aan tafel gaan bij het Noordzeeoverleg. Om er maar een paar te noemen
Bij het benaderen van die problemen kunnen de levenslessen van mijn twee ooms goed van pas komen.
Treed die kwesties steeds weer met frisse moed en opgeheven hoofd tegemoet. Met tegelijk een realistische blik op wie het geweer heeft én door blij te blijven kijken. Want aan chagrijn, ook nadat er in de eigen voet geschoten is, heeft niemand wat.