Afbeelding
Visserijnieuws

Dagboek van een Visserman - Week 38 - 2022

Algemeen

Het is vrijdagmiddag 5 augustus als wij via het Schulpengat richting zee gaan, we hebben onze schollenbeug aan boord en zijn van plan om bij de P4 uit te zetten. Het is prachtig weer op zee en als we zaterdagmorgen op de visgronden zijn zetten we onze netten. We liggen hier samen met de HD 42 van Frank Oosterman. Plus een vloot Deense pufvissers die nu op sprot vissen die tot voer wordt vermalen voor de zalmindustrie. Eigenlijk een rare situatie dat met mazen van 5 mm ongelimiteerd mag worden gevist om een kweekindustrie van grondstof te voorzien. En zo worden miljoenen tonnen biomassa uit zee gehaald die anders als voedsel kan dienen voor andere wilde vissoorten die wij als quota hebben. Wij vissen met 11,5 cm mazen om juist de kleine vis te ontzien.

De vangst is niet verkeerd. Iedere trek zit er een kist of vier-vijf schol in en 60-100 kilo tarbot/griet, een mooi schrapertje voor ons. We vissen met 190 meter rubberkabel en hebben ook rond de 190 meter spreiding tussen onze scheerborden. De motor verbruikt gemiddeld 70 a 80 liter per uur. Gemiddeld verdraaien wij 1.700 liter brandstof per dag, met de huidige prijs is iedere liter besparing er een. Ik reken dan ook iedere dag uit wat ons resultaat is. Is dat goed dan blijven wij heen en weer vissen. Zo keutelen we maar wat door deze moeilijke periode.

FaceTime met thuis

Iedere dag heb ik contact met het thuisfront, vooral met mijn vrouw en mijn moeder. Met de tegenwoordige techniek kunnen we redelijk FaceTimen. Dat doe ik dus ook regelmatig met mijn moeder om ook pa op zijn ziekbed even gedag te zeggen en hem op de hoogte te houden van de situatie op zee.

Geestelijk is pa er nog voor honderd procent bij, maar zijn lichaam laat hem nu al meer in de steek. Het besef komt bij ons ook steeds meer dat pa met de laatste weken van zijn leven hier op aarde bezig is. Zo zit ik ‘s nachts tijdens mijn wacht een afscheidsverhaal te schrijven over mijn vader.

We vissen aldoor tussen de P4 en P5. Als we de Z 35 passeren maak ik nog even een praatje met Teunis de schipper en hoor ook van hem dat hij veel roggen ziet in de vangst. Die constatering doen wij ook al dagen. Wanneer de ‘Tridens’ ons passeert hoop ik dat de surveyers aan boord dit ook meenemen in hun bevindingen, waardoor er hopelijk wat minder wordt gezeurd over uitgestorven roggen. Ook wij doen deze week een bemonstering voor WMR, dus dit zal het gehele beeld wel completeren. Het is alweer donderdag en we besluiten om richting huis te varen. Zaterdag staat een vakantie op de planning. Gezien de moeilijke tijden waarin we zitten is een break een prettige afwisseling om even op te laden. Vrijdag verkopen we onze vis in Den Helder; door de goede visprijzen komt er een leuke besomming uit.

‘s Middags stap ik thuis de deur in en na het douchen pak ik mijn koffer in, want we hebben besloten om door alle drukte bij het inchecken op Schiphol daar een hotel te nemen. Onderweg gaan we eerst nog even bij mijn vader langs om te kijken hoe het met hem gaat. We zitten zo een half uurtje met zijn tweeën en praten over van alles en nemen afscheid van elkaar. Ik twijfel nog steeds om te gaan, maar hij zegt: Ik ben er over twee weken nog wel.

Laatste reis

En zo vliegen we de volgende dag naar Spanje. Ik laat het niet zo merken, maar in gedachten ben ik in Oosterland bij mijn ouders. Het zal anders worden deze vakantie, dat weet ik nu al. Maar toch hebben we het gezellig met elkaar. Tot het noodlot toeslaat en mijn zus mij verdrietig opbelt dat pa snel achteruit gaat en wij zo snel mogelijk naar huis moeten. En zo vliegen wij na vijf dagen weer naar huis.

Ik merk dat ik ontzettend kalm ben, ondanks dat iedereen in de familie zich grote zorgen maakt over de situatie van mijn pa. Natuurlijk deel ik de zorgen, maar we hadden zo fijn gepraat die vrijdagmiddag en samen gebeden voor ik wegging dat ik erin beruste dat het goed zou zijn als hij eerder ging voordat ik thuis was.

Tijdens de vlucht denk ik aan dit gesprek tussen ons, en besef temeer wat een lieve vader hij voor ons is geweest. Ik denk niet alleen aan de vele leuke vakanties en feestjes met elkaar, maar vooral de liefde die we met elkaar deelden voor elkaar en ons beroep als vissers. Ook de manier waarop en hoe hij in het leven stond vervult ons met trots, omdat hij er altijd was voor anderen die om zijn hulp vroegen. Het maakte niet uit wie of waarom, hij deed het gewoon als zijn gevoel aangaf dat het goed was. Zo gaf hij veel leerlingen bijles als ze daarom vroegen, hielp hij belangeloos bij verschillende projecten die ten gunste waren voor onze sector of liet hij zijn vakmanschap zien bij diverse open dagen of visserijdagen. Ook ging pa regelmatig mee met EMK als er ergens wat te doen was. Mijn ouders hebben mij ook altijd gesteund met alles wat ik deed en doe via EMK voor onze sector, zij zijn onze trouwste fans.

Donderdagmiddag 18 augustus landen wij op Schiphol en rijden direct door naar Oosterland. Wat wij daar aantreffen vervult ons met blijdschap, want het hele gezin inclusief de klein- en achterkleinkinderen is aanwezig. Zelfs de hondjes rennen door de tuin. Maar het mooiste cadeau is dat pa rechtop in bed zit en geniet van alles om hem heen en zijn tranen laat lopen als wij binnenkomen en hem even lekker knuffelen, want zijn gezin is nu compleet. We zetten daarna met elkaar een schema op om pa tot het einde te verzorgen, zowel lichamelijk als geestelijk. Het worden twaalf mooie dagen met elkaar, want de kotters liggen stil en zo kunnen wij ons volledig focussen op de zorg van vader.

Om en om slapen we bij onze ouders en overdag zijn we vaak allemaal aanwezig en eten, huilen, lachen en bidden met elkaar. ‘s Nachts kijk ik om de paar uur even hoe het met ‘m gaat en zo lees ik een stukje uit de Bijbel of bidden we het Onze Vader. Pa geniet dan zichtbaar, want hij weet nu dat zijn kinderen ook zijn pad volgen, al doet een ieder dat op zijn eigen manier. Hij beseft dat zijn missie is geslaagd.

Maar toch, aan al dit moois met elkaar komt een einde. Na elf dagen nadat wij terug waren gekomen gaat pa zijn kaarsje langzaam uit. Zijn lichaam laat hem geheel in de steek. Mijn nichtje die op alle dagen loopt en praktisch moet bevallen onthult aan mijn vader en de familie het geslacht en de naam van hun kindje; het wordt een jongen en ze noemen hem Niek. Diezelfde dag mogen de kleinkinderen om en om afscheid nemen van hun grootvader en zo wordt deze maandag 29 augustus een beladen dag voor ons allemaal.

De volgende dag komt het thuiszorgteam om pa te ondersteunen tijdens zijn overgang van zijn aardse naar zijn hemelse leven. De hele dag zijn we bij elkaar op Oosterland, want we laten pa nu niet meer alleen. Het gaat allemaal sneller dan wij hadden verwacht, want ‘s middags tegen zessen zitten wij allen rond zijn bed als hij zijn laatste adem uitblaast. Er valt een last van ons allemaal, want wat gunden wij hem dit vredige inslapen. We kijken elkaar aan en zien ook dat het goed is en hebben er vrede mee.

Een week later is de uitvaart, op dinsdag 6 september. Samen met mijn zus beschrijf ik pa’s laatste reis. Hoe hij met zijn trouwe bemanning van de HD 64 ‘Broedertrouw’ en zijn reeds overleden broers zijn overtocht maakte naar het hemelse koninkrijk, ook met zijn kleinzoon Bart die op 21-jarige leeftijd overleed.

Levensloop

Pa – Bart(el) Kraak – werd geboren op 26 maart 1944, als vierde zoon van Piet en Harmptje Kraak na zijn broers Piet, Jan en Frans. Daarna werd het gezin met nog twee jongens uitgebreid, namelijk Willem en Riekelt. En wat doe je als je zes jongens hebt, maar geen eigen schip? Wel, dan ga je naar de bank en zegt: Ik heb geen onderpand maar wel zes sterke zoons. De bank leende het geld en zo begon opa Piet in 1957 zijn bedrijf met de HD 7 ‘Zes Gebroeders’.

Samen met zijn broers bouwde pa een prachtig visserijbedrijf op. In de jaren 80 beleefde dat zijn glorietijd met vijf kotters in de haven. Met die eerste ‘Zes Gebroeders’ werd de fundatie gelegd voor het huidige bedrijf dat zijn zoons en schoonzoon voortgezet hebben. 

Driemaal bracht Bart een nieuwe HD 64 ‘Broedertrouw’ in de vaart. Deze werden alle drie bij de lokale Scheepswerf Visser in Den Helder gebouwd. Pa kon altijd rekenen op zijn bemanning, bestaande uit Chris Tichelaar, Piet Stam, Peter Hollander, Dirk Peereboom en zijn trouwe walmachinist Hendrik de Vries, allen helaas al overleden.

In 1990 ging Bart aan de wal. Naast het runnen van Rederij Kraak & Zonen werd hij leraar op de visserijschool in Den Helder, hij gaf daar de vakken visserijkunde en zeemanschap. Naast zijn werk was hij tussen 2000 en 2018 bestuurslid van de Coöperatieve visafslag Den Helder/Texel. Velen waardeerden zijn betrokkenheid en scherpe visie op allerlei bedreigingen die in de loop der jaren op de visserij afkwamen. Vanaf de start van de vissersactiegroep EMK kon ik ook op mijn vader rekenen.

Pa bleef erg betrokken bij de visserij. Zo hielp hij mee met het ontwikkelen van verschillende net-innovaties en was hij betrokken bij het eerste waterspraytuig dat een Duitse ingenieur had ontwikkeld. Tijdens manifestaties, visserijdagen en Open School-dagen, maar bijvoorbeeld ook op de Wereldhavendagen in Rotterdam liet hij zich gelden. Op veel locaties vertoonde hij zijn boetvaardigheden en maakte hij tijd om vragen van belangstellenden nuchter te beantwoorden.

Bij ons visserijbedrijf was hij uiteraard ook betrokken en dagelijks daarvoor in de nettenschuur te vinden en verleende hij hand- en spandiensten voor de kotters HD 66 en BRA 7. Ik mag gerust stellen dat met het overlijden van pa een markant figuur uit de Helderse visserij is heengegaan.

Medeleven

Ik wil via deze weg iedereen bedanken voor de lieve berichten en kaartjes of het delen van medeleven aan mijn ouders en ons, ook tijdens de ziekteperiode. Het heeft ons goed gedaan om te zien hoe geliefd onze vader was, we waren verrast door de vele hechte vriendschappen die hij in zijn leven heeft opgebouwd en beseften daardoor des te meer dat hij ook iets moois achterlaat bij iedereen die hij heeft gekend.

Dirk Kraak, BRA 7

H Driemaal bracht pa een nieuwe HD 64 'Broedertrouw' in de vaart. Hij kon altijd rekenen op zijn trouwe bemanning. Van links naar rechts, staand: Kees Gerssen, Peter Kraak, Bart Kraak, Chris Tichelaar, Peter  Hollander, Piet Stam en ome Jan Bais. Zittend:  Hendrik de Vries en Dirk Peereboom.
H Pa Bart Kraak, 26 maart 1944 - 30 augustus 2022.
H Pa Bart Kraak, 26 maart 1944 - 30 augustus 2022.
H Driemaal bracht pa een nieuwe HD 64 'Broedertrouw' in de vaart. Hij kon altijd rekenen op zijn trouwe bemanning. Van links naar rechts, staand: Kees Gerssen, Peter Kraak, Bart Kraak, Chris Tichelaar, Peter  Hollander, Piet Stam en ome Jan Bais. Zittend:  Hendrik de Vries en Dirk Peereboom.