Dagboek van een Visserman - 2022 - Week 30

Dinsdag 5 juli komt de BRA 7 binnen en wordt het voor mij ook weer tijd om naar zee te gaan. Omdat de weerberichten een aantal dagen noordenwind en kracht 6-7 doorgeven wisselen we onze netten weer van schol naar kreeftjes. En zo lopen we woensdag 6 juli tegen de avond de haven van Den Helder uit richting zee. We zetten bij het grit en de eerste trekken zijn 5-6 kisten mooie sortering kreeftjes. Het is wat aan de krappe kant, dus we schuiven wat noordelijker op.

Het is inmiddels al donderdagmiddag. De vangst is een kist of tien kreeftjes. Het is een aardig koudje uit het noorden. Dit blijft zo tot vrijdag, dus even de tanden op elkaar. Gelukkig blijft de vangst goed en we doen zelfs een paar trekken van 250 kilo kreeft. Vrijdagavond neemt de wind weer wat af en we liggen weer lekker rustig te vissen; de vangst is een kist of 8 tot 10 kreeft.

Het is zaterdagmorgen als Mick Zijlstra van de HD 36 mij meldt dat hij een net in de schroef heeft en naar Den Helder moet worden gesleept. En zo hangt de onfortuinlijke kotter rond tien uur achter ons richting Den Helder. De weerberichten zijn wederom tijdelijk toenemende wind en ik hoop dat het meevalt. We hebben een dikke rekker aan onze middenlijn vastgemaakt, en slepen zo de HD 36 richting Den Helder.

Maar ondanks de dikke rekker en sleeplijn ben ik er niet gerust op en blijf ik nog een paar uur op de brug om te kijken hoe alles gaat. Je moet gewoon zorgen dat je er genoeg lengte voor hebt en de sleeplijn niet uit het water komt want anders breekt hij. En zowaar, als ik net een uurtje in de kooi lig hoor ik een raar geluid en zien we dat de rekker is gebroken. We halen de zaak binnen, leggen er een paalsteek in en een uur later slepen we weer. De rest van de reis verloopt voorspoedig. Tegen middernacht lopen we Den Helder binnen.

Eenmaal binnen maken wij de boel weer visklaar, draaien een nieuwe middellijn op en vertrekken direct weer naar zee. De volgende dag zetten we om 11 uur onze netten boven het grit. De eerste trek doen we noord in en we blijven net buiten de botenlijn heen en weer vissen. We proberen zoveel mogelijk voor tij te vissen om wat brandstof te besparen. De vangst is gewoon goed en we pakken zo een 700-800 kilo mooie kreeftjes op een etmaal. We vissen hier wat op en neer tot een donderdag en besluiten dan om weer naar onze geliefden te gaan.

Zware weken

Het waren voor mij, met de actie op 4 juli erbij (waarvoor ik had toegezegd om aan de wal de pers te woord te staan), een paar zware weken. Vooral geestelijk is het organiseren van een actie zwaar en uiteindelijk ben je fysiek ook uitgeblust. Als ik donderdagmiddag 14 juli thuiskom gaat het licht bij mij uit en word ik vijf uur later wakker. Mijn vrouw zegt nog ‘jij bent ook gezellig’, maar ziet aan mij dat ik op ben en geeft me een lieve knuffel. Ze zegt ook ‘Denk toch eens aan jezelf, want dit houdt geen paard vol’. En dat is ook zo, want ik jaag maar door en straks gaat het een keer fout. Het is altijd makkelijk om te zeggen: laten we actie voeren! Maar puntje bij paaltje: wie zet er door en wie neemt de verantwoording?

Vrijdag 15 juli maak ik ons EMK-busje klaar voor het Vistival dat de volgende dag wordt gehouden in Den Oever. Weer gaat er een halve dag mee heen, maar ik wil goed voorbereid daar staan. In de middag heb ik nog een professionele fotoshoot voor de promotie van onze mooie maritieme stad Den Helder.

De volgende dag sta ik met drie jonge leerlingvissers die mij bijstaan bij de EMK stand op Den Oever. Het is een gezellige drukte en prachtig weer. Charl van Wijk van de CIV Den Oever staat bij ons en boet wat perken garnalenwant aan elkaar. Rond 3 uur komen mijn vrouw en wat vrienden uit Den Helder om mij een beetje te ondersteunen en om samen na afloop nog wat te eten en een biertje te doen met elkaar. Zo eindigt uiteindelijk deze drukke dag weer op een gezellige manier.

De zondag doe ik weinig. Alleen moet ik het EMK-busje nog ophalen uit Den Oever. Een mooi moment om nog even langs mijn vader te gaan; hij woont namelijk tegen Den Oever aan in het dorpje Oosterland. Ik besef nu dat ik door alle drukte aan de wal met EMK en het drukke varen hem een beetje verwaarloos en neem me voor om vanaf nu even niets meer te doen voor EMK als ik aan de wal ben, en ik denk dat de anderen dit wel begrijpen. Hij heeft nu voorrang op alles.

Marco Bakker

Avonds pak ik mijn tas weer in en ga weer richting de kotter. We varen het Schulpengat uit richting de visgronden. We zijn door de vakanties met zijn drieën en hebben onze stagiair Tim Slootenmaker mee om ons te helpen. Tim is 16 maar is een aanpakker en in hart en nieren een echte visserman, net als z’n beide opa’s en zijn vader Gerard, die op de TX 36 vaart. Tim is ook de kleinzoon van mijn onlangs veel te jong overleden neef Piet Kraak.

De volgende dag zetten we onze netten, maar dan wil een hulpmotor niet starten. Het blijkt het gevolg van een ontplofte startaccu, en na de trek uit te hebben gemaakt proberen we het probleem op te lossen. Uiteindelijk hebben we de hulpmotor weer draaiend maar is onze lierbediening die direct aan de accu’s is gekoppeld zodanig van slag dat we alsnog naar binnen raken.

En zo lopen we diezelfde dag rond middernacht de haven van Den Helder binnen. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Gelukkig is het probleem snel verholpen en varen we de volgende dag met een set nieuwe accu’s en een nieuw bedieningsscherm weer richting zee. Johan Bakker van de ESU uit Urk, nog bedankt voor de snelle service. Een dikke pluim!

Ik besluit tijdens het uitvaren om wat anders te gaan proberen. We zetten koers naar de Witte Bank. Tijdens het stomen krijg ik een rotbericht vanaf de wal: Marco Bakker, een oud-visserman die ons wekelijks een paar dagen helpt in onze nettenschuur, is overleden. Hij was die zaterdag ervoor al opgenomen in het ziekenhuis na een hartstilstand, en toch hadden we allemaal nog hoop dat hij het zou redden. Helaas liep het anders. Via deze weg wil ik zijn vrouw en familie en vrienden veel sterkte wensen bij het dragen van dit grote verlies. Wij gedenken Marco als een als een gezellige en kundige collega, die altijd voor ons klaarstond. Marco, bedankt voor alles wat je voor ons hebt gedaan en we wensen jou een kalme vaart.

Aantijgingen

Als ik alles wat zit te verwerken krijg ik een appje en daarna nog een paar. ik wordt er op gewezen dat onze andere kotter niet vist op een manier die collega garnalenvissers graag zouden zien. Van de aantijgingen klopt weinig, en ik ga daarom met een van de verstuurders in discussie. Ik vraag mij af waar ik dit aan heb verdiend en waarom de frustratie van enkele vissers op mij word afgereageerd. 

Ik heb een brede rug en weet dat als je met veel dingen voorop wilt lopen of ergens een menig over hebt je ook kritiek kan verwachten, maar dit slaat nergens op. Het is ook vreemd, omdat ik eigenlijk voor alle vissers de bres op ga en nooit persoonlijk ook maar een visserman heb aangevallen. Het word me op een gegeven moment teveel. Ik leg ook uit wat er speelt in de privésfeer en dat ik net het bericht van Marco zit te verwerken.

Gelukkig neemt de discussie een andere wending en we wensen elkaar veel sterke in deze onrustige tijden in de sector. Ik hoop verder ook dat het hier bij blijft, want het laat mij niet onberoerd en we lossen hier ook de problemen die er spelen niet mee op.

We zetten onze netten deze keer bij de Witte Bank en doen daar wat trekken in het rond, maar de visserij valt gewoon overal tegen. Als de weerberichten tegenvallen besluiten we maar om weer een uur of 8 zuidwest in te draaien naar de p3. We zetten daar donderdagmorgen onze netten en ik realiseer me dat we al meer dan drie dagen in de weer zijn en er nog geen reet in het ruim staat. Gelukkig hebben we goed gegokt en vallen in een leuk visserijtje. We rapen iedere trek een kist of 8 kreeft op en een 30/35 kilo zwartvis, en dat in de 4 uur. Dus we zijn dik tevreden, de dagen tikken zo voorbij en we besluiten om door te vissen tot de donderdag erop, dus in totaal een dag of negen vissen.

Sanering

Vrijdag 22 juli krijgen onze bestuurders nieuws over de nieuwe saneringsronde. Die is warm van geld maar veroorzaakt een aardverschuiving in onze sector. Voornamelijk het inleveren van visquota en het inleveren van je ondernemersrecht in de visserijsector maken veel emoties los. Ik hoop dat er nog wat geschaafd kan worden aan het plan, want het is duidelijk dat degenen met veel visquota behoorlijk worden benadeeld. Ook vind ik dat vissers die mogen saneren ook de mogelijkheid moeten houden om met hun kinderen door te kunnen gaan op een kleiner vaartuig. Want er zijn vissers die niet kunnen saneren maar wel willen stoppen, en er zijn vissers die om financiële redenen moeten stoppen maar wel een doorstart willen maken met een kleiner vaartuig. Dat zou ook moeten kunnen met jongere schepen die door een saneerder gekocht moeten kunnen worden.

Ook is het nieuws dat ons quotastelsel in 2025 op de schop gaat er een met een groot vraagteken. Het gevolg is nu al een gigantische kapitaalvernietiging van aangekochte visquota. Voor ons een strop van meer dan een ton; waar kunnen wij die verhalen?

Ook mis ik een vangnet voor de opvarenden van de kotters die nu uit de vaart worden gehaald. Ook hier moet de minister serieus naar kijken, want omscholing of een vervroegd pensioen voor de oudere vissers van 55 plus moet toch tot de mogelijkheden behoren? Vergeet niet dat zij ook het slachtoffer zijn van alles wat er de laatste jaren over de sector is uitgestort, en ook zij hebben niet om een oorlogscrisis gevraagd. Meneer Staghouwer vergeet aub onze opvarenden niet. Al met al nog meer onzekerheid voor onze vissers die het al zo moeilijk hebben. Duidelijk is dat hier weinig overleg is geweest tussen de overheid en de sector.

We hopen donderdagmorgen 28 juli binnen te lopen in Den Helder, onze vis en kreeftjes te lossen en de kotter weer klaar te maken voor de volgende visreis.

Dirk Kraak, BRA 7