Afbeelding
Visserijnieuws

Dagboek van een visserman 2022 - week 18

Algemeen

We waren woensdag 23 maart onderweg naar Den Helder, na tien dagen was het tijd om naar onze geliefden te gaan. Voor het Schulpengat passeerden we de GO 58 met collega Koos de Visser en maakten we van elkaar een paar foto’s.

Keerkoppeling

Ik hoorde al een paar dagen een vreemd geluid in de kotter. Bij nadere inspectie bleek dit uit de keerkoppeling te komen. Een ingelopen lager maakte het gierende geluid en ook in het filter zat wat fijn slijpsel. Wat een domper en vooral in deze tijd met dure brandstof en grote onzekerheid omtrent de situatie in Europa.

We besloten de volgende dag om onze keerkoppeling te demonteren en op transport naar Reintjes Benelux te sturen. Gelukkig bleef de schade beperkt tot het lager, maar de gehele keerkoppeling moest wel overhaald worden.

Aan boord maakten we van de nood een deugd en haalden daardoor wat onderhoud naar voren. Ook in onze nettenloods werd het druk, omdat we nog een viertal kreeftennetten wilden aanpassen. Na het bestuderen van de netten van collega’s bleek dat we een paar wijzigingen verkeerd hadden doorgevoerd en deze moesten nu weer ongedaan gemaakt worden, al met al een hoop werk.

Donderdag 7 april stond de keerkoppeling van de BRA 7 op de proefstand bij Reintjes Benelux en na de doorstane test ging deze vrijdag weer terug op transport richting Den Helder. De reparatie was snel verlopen, alleen moest nu alles weer op zijn plaats en worden uitgelijnd. Al met al toch nog een hoop werk. 

Door de inzet van Simon Kramer ‘LUYT’ en onze machinist Peter Brondsema verliep alles gelukkig voorspoedig. Daarbij werkte ook de prettige werkomgeving bij Damen Den Helder mee aan een vlot verlopen operatie. Vooral de gezellige half uurtjes bij de dames in de kantine Damen zijn een leuke afwisseling tijdens de drukke werkzaamheden.

Garnalen

Omdat ik 20 en 21 april wat afspraken had besloot ik om een reisje met onze andere Eurokotter te doen op garnalen. En zo voeren we zondag 10 april rond middernacht met de HD 66 de Eemshaven uit richting Norderney, om daar boven de drie mijl ons geluk te beproeven. 

Het was voor mij wel even wennen om na 14 jaar weer eens op garnalen te vissen. Maar gelukkig waren neefje Jop en zwager Jan Poel mee, en zo ging eigenlijk alles automatisch. Ik moest alleen voor garnalen zorgen en de mannen zorgden dat deze werden gezeefd, gekookt en in kisten werden gedaan. 

Gerard Boerdijk (WR 40), gebroeders Bakker (WR 50) en Jan Simon de Haan (WR 109) waren de eerste dag onze buren. De eerste trekken waren goed voor een 100 kilo garnalen en met deze prijzen van rond de 8 euro is dat niet verkeerd. De trekken duurden een paar uur en na de eerste dag lieten we 700 kilo zakken, de dag erop een kleine 600.

Pilatusweek

De week voor Pasen is de beruchte Pilatusweek. Vaak betekent dit pech of slecht weer, en ook wij werden niet ontzien deze reis. Zo liepen we de tweede visdag vast aan een zware steen of obstructie en trokken we een tuig een beetje krom. Gelukkig konden wij de week nog uitvissen, maar zo links en rechts hoorde ik verschillende meldingen van pech of ongemak. 

Zo zie je maar dat ondanks dat het toeval is, je toch vaste pechweken hebt. Ondanks alles liepen we woensdagnacht weer de Eemshaven binnen met een leuke vangst garnalen. Door het korte reisje viel het brandstofverbruik ook erg mee.

Lief en leed

Goede Vrijdag zijn we ‘s morgens met de bemanning en broers bij elkaar om de laatste eer te bewijzen aan de moeder van onze collega Harm Schuring. Zijn moeder Marja was na een lang ziekbed op 61-jarige leeftijd overleden. ‘s Middags zijn we weer met elkaar op de haven om de laatste netten op te draaien, zodat Fred de volgende dag weer met de BRA 7 naar zee kan.

Samen werken we hard en delen lief en leed met elkaar. Het is fijn dat we naast het delen van geluk ook ons verdriet met elkaar kunnen delen, want je bent soms meer samen met je collega’s op zee dan bij je geliefden thuis. Ik probeer dan ook altijd iedereen op zijn gemak te stellen als ik merk dat er iets aan de hand is in de familiesfeer.

Visie

Na gezellige Paasdagen zit ik dinsdags de hele dag achter mijn laptop en analyseer ik de Kottervisie die is geschreven door WUR. Ik realiseer me nu pas hoeveel werk er al is verzet om te komen tot een visie die onze sector uit het dal moet gaan halen. Een aanrader om eens op je gemak door te nemen, naast de visie van de sector en het NZ-akkoord. 

Ik legde alles over elkaar heen en zo ontstond voor mij een soort toekomstbeeld. Wat echter ontbreekt is een verhaal dat vertrouwen geeft in de toekomst. Want er veranderen zoveel zaken op zee en in politieke sfeer dat uiteindelijk die stip aan de horizon zich net als die bal in het water beweegt: iedere keer dat ik er naartoe zwem drijft die bal ook verder weg.

Na mijn eigen studie over de effecten van offshore windenergie op het mariene milieu wil ik nu dit ook doorgronden. Want waarom ging het toch iedere keer mis en werden er wel tussendoelen behaald maar nooit de finish? Het is in mijn ogen deels de angst of conservatieve onwil om het oude los te laten of het gebrek aan voldoende financiële en politieke steun om deze grote stappen te kunnen of willen maken.

Het snel veranderende beleid en de daaruit voortvloeiende onzekerheid die mij en andere vissers ook nachten wakker houdt, zorgen ervoor dat visserijondernemers zoals wij in de verdedigende en passieve modus schieten. Vertrouwen in goede bedoelingen ebben weg na de zoveelste maatregel over stikstof, natuur, windparken, bodemberoering, gebiedssluiting of aanval vanuit de milieuhoek. Waar wij als vissers naar snakken is die reddingsboei die blijft drijven met onze zware belasting: daad bij woord, boter bij de vis en een stip op de horizon die als een paal vast boven water staat en bereikbaar is.

Ook nu snakken we naar compensatie op onze te dure brandstof, die wordt veroorzaakt door een situatie die wij niet in de hand hebben. Het sturen van wapens om Oekraïne te helpen zich te verdedigen tegen aanvallen van Russen is heel normaal, maar je burgers door een energiecrisis heen helpen blijkt onfatsoenlijk in de ogen van ons kabinet. Ik zeg nogmaals met klem tegen onze minister: houd uw voedselleveranciers op de been, want ooit komen er andere tijden.

Ik zit achter mijn laptop en tik onze visie in elkaar zoals ik het zie en deel deze met een aantal medewerkers van LNV. Nu is het afwachten hoe hier op gereageerd wordt. Ik houd jullie op de hoogte.

Van Balsfoort

Woensdag 20 april bedanken we tijdens een gezellige receptie in Wassenaar Gerard van Balsfoort voor zijn vele werk dat hij voor de gehele visserijsector heeft verzet. Wat weinig mensen weten is dat hij ondanks zijn werk voor de PFA-trawlers altijd oog hield voor de belangen van onze kottersector en dat hij en vooral ook Pim Visser jaren onze zaak verdedigden in Brussel. 

Bij een optreden bij Radio 1 zat ik ooit samen met Gerard tegenover Tjeerd de Groot van D66. Ik was erg nerveus, maar door samen op te trekken kwamen we als overwinnaars uit de discussie.

Tijdens de drukbezochte receptie werden er door verschillende gasten hele warme woorden gesproken. Wat mij in de contacten vooral is bijgebleven is dat Gerard altijd via een grap een harde discussie weer een andere wending kon geven. 

Mijn les hieruit is om je altijd constructief te blijven opstellen en nooit je humor te verliezen, want het draait meestal slechts om materiële zaken.

Dirk Kraak,

BRA 7

Afbeelding
H Samen met collega Jacob van Urk (UK 158/VisNed) op de afscheidsreceptie bij Gerard van Balsfoort.