Gezegende visserman
AlgemeenURK – Op zijn dertiende kwam hij bij zijn vader op de UK 102 aan boord. Vrijdagmiddag 24 december werd Andries van Slooten (1953) met de kotterbus bij huis afgezet na zijn laatste visreis. De familieschare verraste hem met een spandoek en pop in de tuin.
,,Ik beschouw het als een groot voorrecht en zegen dat ik in goede gezondheid zo lang actief visserman heb mogen zijn’’, zegt Van Slooten in dankbaarheid. Het is een unicum om 54 jaar je brood met een zwaar beroep op de Noordzee te verdienen. Andries is er zelf stil van. In al die lange jaren is hij één keer thuisgebleven vanwege zware griep. En een paar weken vanwege een gebroken knie, opgelopen op de wintersport. Over het welkom: ,,Echt leuk, ik rekende nergens op.’’ Een paar weken eerder werden hij en zijn vrouw Janneke door de bemanning van de UK 45 verrast met een etentje op de box.
Vader Auke had met zijn broer de UK 102. Een kottertje van 18 meter waarmee zowel op het IJsselmeer als de Noordzee werd gevist. ,,Ik moest nog veertien worden toen ik als oudste jongen aan boord kwam. Op de kust vingen we daarmee een hoop schol en tong, met nauwelijks 140 pk. Daar komen grote bokkers nu niet meer aan. In de winterdag in span met de UK 134 van de gebroeders Brouwer vingen we onbeperkt kabeljauw. Andere tijden. We gingen toen nog massaal met de bus vanaf de Petrakerk naar IJmuiden.’’
Samen met wijlen zijn broer Teun (later bij de waterpolitie) viste Andries vervolgens op de UK 47, waarmee samen met de UK 147 nog werd gespand. Van Steven Korf (UK 166) leerde hij veel. Tussendoor haalde Andries op de visserijschool zijn stuurmansdiploma. Het langst was hij aan boord van de UK 71 van de gebroeders Post. Regelmatig komt de bemanningsploeg van die tijd nog bij elkaar. Toen de UK 71 voor de kant ging, werden de UK 143 en kort daarna de nieuwe UK 153 zijn volgende huren. Toen de UK 153 na het pulsexperiment werd verkocht, stapte Andries tot slot over op de UK 45. ,,Ik heb altijd op goede kotters gevist, met hele fijne collega’s.’’
Nauwelijks een weekend thuis zegt Andries aan de keukentafel dat het wel even wennen zal zijn aan de wal. Maar vervelen zal hij zich bepaald niet. Dit jaar verhuist het echtpaar met een van hun zonen naar een woonboerderij in de polder. Hij mag graag klussen, en met tien kinderen en inmiddels veertig kleinkinderen is er altijd wel een karweitje te doen.